ROZDZIAŁ 8

 

Po dziesięciu minutach marszu po nieznanej mi okolicy, doszliśmy do dużego parku. Był to park, który znajdował się na końcu mojej ulicy. W końcu wiedziałam gdzie jestem. Spojrzałam na Bryana, jego twarz wyrażała emocje zadowolenia oraz podekscytowania. Uśmiechnęłam się na ten widok. Weszliśmy w głąb parku i skierowaliśmy się w stronę muszli koncertowej, która znajdowała się na jego końcu, dobre 5km od najbliższej ulicy. Jej stan wskazywał na to, że już dawno nie była używana. Szkoda, bo widać, że był to piękny obiekt. Okrążyliśmy ją i znaleźliśmy się na jej tyłach, gdzie znajdował się wysoki druciany płot.

- Gdzieś tu powinna być - Bryan zaczął głośno myśleć.

- Ale co? - zapytałam lekko zaniepokojona.

- No dziura.

Dziura? Po jaką cholerę mu dziura w płocie, w środku ciemnego i prawie opuszczonego parku? Zaczęłam popadać w małą panikę.

- O jest! - krzyknął zadowolony i przeszedł na drugą stronę - Uważaj na nogi, na dole są ostre druty - podał mi rękę i pomógł mi przejść.

- Bryan, zaczynam się niepokoić - powiedziałam.

- Spokojnie. Nic się nie stanie. Odkąd odkryłem to miejsce, pół roku temu, bywam tu dość często - uspokajał mnie.

Chwycił mnie mocniej za rękę i dalej prowadził wąską ścieżką pod górę. Gdyby nie pełnia księżyca, to nic by nie było widać w tych gąszczach, w których zmierzaliśmy. Szliśmy tak pięć minut, ciągle pod górkę. Gdy w końcu weszliśmy na szczyt, a gąszcze ustąpiły miejsca pojedynczym drzewom i trawie:

- To jesteśmy na miejscu - powiedział zadowolony Bryan.

Moim oczom ukazała się niesamowita panorama Filadelfii. Całe miasto rozprzestrzeniało się u naszych stóp. Rozświetlone milionem lamp, iskrzyło się niczym rozżarzone ognisko. Widok ten dopełniał piękny księżyc w pełni oraz migoczące gwiazdy. Usiedliśmy na trawie i rozkoszowaliśmy się tym pięknym widokiem.

- Żałuję, że nie mam przy sobie aparatu - westchnęłam po chwili.

- Nie martw się, jeszcze nie raz tu przyjdziemy - uśmiechnął się.

- Jak tu bajecznie - ciągle zachwycałam się widokiem.

- Prawda. Odkryłem to miejsce, kiedy pół roku temu uciekł mi kot kuzynki. Ten sam, którego znalazłaś.

Ach, to ten wredny kocur. Wzdrygnęłam się na samą myśl o nim.

- Goniłem go przez cały park, kiedy dobiegł do muszli koncertowej myślałem, że już go będę miał. Niestety, czmychnął przez dziurę w płocie i dalej uciekał. Zatrzymał się dopiero w tym miejscu i usiadł. Tak jakby chciał specjalnie mnie tu przyprowadzić. I tak poznałem to cudowne miejsce.

- Może to magiczny kot? - zażartowałam.

- Nie zdziwiłbym się, w końcu do Ciebie poniekąd też mnie doprowadził - spojrzał mi głęboko w oczy i uśmiechnął się słodko. Odwzajemniłam uśmiech. Patrzeliśmy sobie głęboko w oczy. Nastąpiła ta chwila, kiedy nasze twarze zaczynały się do siebie zbliżać, jakby przyciągane jakąś nieokreśloną i niewidzialną siłą. Były coraz bliżej i bliżej. Czułam zapach jego lekkich perfum oraz jego spokojny oddech. Nasze usta miały się już spotkać, kiedy usłyszałam "Come take my hand, I won’t let you go...". Zaczął dzwonić mój telefon. Odskoczyliśmy od siebie wystraszeni. Złapałam za torebkę i wyciągnęłam telefon.

- Tak, tato? - powiedziałam do aparatu - Nic się nie stało. Dobrze już wracam.

Odłożyłam telefon i zwróciłam się do Bryana.

- Przykro mi, ale musimy wracać. Powiedziałam rodzicom, że będę w domu o dwudziestej drugiej, a jest już po dwudziestej trzeciej.

- Jasne nie ma sprawy. Przepraszam to moja wina, że cię tu zaciągnąłem - powiedział lekko zmartwiony.

- Przestań, nic się nie stało. Nawet nie wiesz jak się cieszę, że mnie tu zabrałeś - szybko go uspokoiłam.

Wstaliśmy i skierowaliśmy się w stronę naszych domów. Zostawiając w tyle, piękny widok, piękne gwiazdy i księżyc oraz cudowną chwilę związaną z naszym pierwszym i niedoszłym pocałunkiem.

________________________________________________________

 

Witam,

rozdział krótki, ale treściwy i mam nadzieję ciekawy. 

 

Chciałabym podziękować wam, za każdy komentarz i odwiedzenie mojego bloga! Same pewnie wiecie, jaką ogromną radość to sprawia. :)

 

Drugą sprawą jest to, że chcę zmienić wygląd bloga i tutaj pytanie do was. Co chciałybyście, abym zmieniła, umieściła na moim blogu? Może zakładki typu bohaterowie albo zakładkę, w której zostawiłybyście swoje namiary przez, które mogłabym was informować o nowych rozdziałach? Wszystkie pomysły proszę pisać w komentarzach. Liczę na waszą pomoc! :)

 

Gorąco pozdrawiam! 

Buziaki ;*